Direct naar artikelinhoud
Website logo

Koppensneller Herman Brusselmans: 'Toptransfers bij Radio 1'

Koppensneller Herman Brusselmans: 'Toptransfers bij Radio 1'

Ook ik ben gevraagd om een nieuw programma te presenteren op Radio 1

Koppensneller Herman Brusselmans: 'Toptransfers bij Radio 1'

Radio 1 is de beste zender in ons land. Radio 2 is voor marginaal volk, Klara is voor homoseksuelen en lezers van de boeken van Elvis Peeters, Studio Brussel is voor kinderen, pubers en de familieleden van de leden van Black Box Revelation, en alle andere zenders zijn voor lul-de-behangers met stront in hun oren. Radio 1, daarentegen, levert radiokundig voedsel voor de geest. Hoe vaak zit ik zelf niet te luisteren naar de schitterende reportages, de geweldige informatieprogramma’s en de niet stuk te krijgen muziek van Johan Verminnen, de Buena Vista Social Club en Joan Baez, die prachtige vrouw die jammer genoeg ietwat van het podium is verdwenen omdat ze niet meer kan optreden vanwege een fistel in haar hol.

Radio 1, dat eigenlijk al nagenoeg perfect in elkaar zat, krijgt thans een make-over, en befaamde stemmen ruilen van stoel, worden getransfereerd van de ochtend naar de avond of vice versa, of gaan met pensioen. Zoals de unieke Jan Hautekiet, die volgende maand 70 wordt en nu eindelijk tijd krijgt om zich te concentreren op z’n kleinkinderen, in de tuin te werken, met als specialiteit prei planten, en nu en dan in een leuk café of een bruine kroeg z’n eigen liederen ten gehore brengen, waaronder de volgens mij klassieke Vlaamse song ‘Het is allicht donker waar je geen licht ziet’. De tekst is van Dimitri Verhulst, die goeie gabber van mij, die jammer genoeg z’n letterkundige pen in de wilgen heeft gegooid en nooit meer een roman zal schrijven. Naast het concipiëren van liedjeslyrics en filmscenario’s is hij alleen nog maar bezig met zoveel mogelijk wijven te versieren, onder het motto: ‘Als Herman Brusselmans succes heeft bij duizend mokkels, waarom ik dan niet?’ Mag ik, terzijde gezegd, den Dimi er wel op wijzen dat ik, ondanks het achter m’n kloten zitten van inderdaad ongeveer duizend tuttebellen, zeer trouw blijf aan m’n bloedeigen verloofde, Lena V.H., en ik alleen met haar vijf keer per week seks heb? Als een ander meisje al te opvallend naar m’n gunsten dingt, dan geef ik die een schop tegen haar preut, zodat ze haar maandstonden niet nodig heeft om heftig te bloeden.

Maar goed, Jan Hautekiet zal vervangen worden door de fabuleuze Karolien Debecker, die de stem heeft van een nachtegaal, het atavistische inzicht van Bernard-Henri Lévy, en zodanig een fan is van #MeToo dat geen enkele hotemetoot van de VRT, mannelijk of vrouwelijk, het zal moeten wagen om onverhoeds plitsepletse te doen met de tieters van Karolien, of ze bijt wild in hetzij hun bungelende testikels, hetzij hun walmende flamoes.

En dan is er Xavier Taveirne. Die verkast van ‘De zevende dag’ naar ‘De ochtend’. In het tv-programma ‘De zevende dag’ bakte Xavier er helaas niks van. Het interviewen van politici is simpelweg niet z’n specialiteit. Wie herinnert zich niet dat hij minister Koen Geens vroeg: ‘Zeg eens, Koen, hebt gij tijdens een vergadering over de Bende van Nijvel al eens in uw broek gescheten?’ En ofschoon Xavier later twitterde dat dat een vraag was om op het gemakje het ijs te breken, was noch minister Koen Geens, noch het grote publiek opgezet met die vraag, mede omdat Koen Geens effectief eens tijdens een lang aanslepende conventie z’n Björn Borg-slip heeft volgekakt.

Sofie Lemaire, op haar beurt, krijgt een nieuw format tussen 10 en 12 uur ’s middags, en als er één in staat is om van dat format een hit te maken, is het Sofie Lemaire wel. Ik ken Sofie heel goed, en ik heb in een ontspannen sfeer verschillende keren achter haar oren geroken, met m’n hand haar kont omvaamd en op haar blote voeten gerocheld, want dat vindt ze erg erotisch.

Maar qua Radio 1 komt de echte aap pas nu uit de mouw: ook ik ben gevraagd om een nieuw programma te presenteren, namelijk op donderdagavond tussen 19 en 21 uur. Ik heb het voorstel echter moeten weigeren, omdat ik op donderdagavond altijd naar de wekelijkse bijeenkomst van Mensa ga, en tevens omdat ik praktisch fulltime bezig ben met het schrijven aan m’n roman ‘Paraplubakken in de mist’. Dat is een keihard verslag over m’n jaren als manager van een renpaard, Romario, dat net op het punt stond om zonder twijfel Waregem Koerse te winnen, tot m’n buurman William het nachtelijke hinniken van het dier beu was en het executeerde met een nekschot. Hoe belangrijk de radio ook moge zijn, en dan specifiek Radio 1, de literatuur is nog altijd véél belangrijker.