Niet zo lang geleden legden vader en zoon op de Nederlandse tv niet zonder trots uit hoeveel van hun zangpoppen ze hebben binnengedraaid

Wij hebben geen toestel, maar soms kijken wij op de iPad een uurtje of twee naar de Vlaamse televisie.

Wat wij nodig hebben, is burgerzin, zei mijn vrouw. Dat is niet moeilijk.

In Het nieuws zat een item over de dienstencheques: dat een miljoen mensen die gebruiken ofschoon velen rijk genoeg zijn om gewoon iemand uit eigen zak te betalen.

Je vraagt ook geen subsidies als je al ergens een loon krijgt, zei mijn vrouw. Dan pak je geld af van mensen die het beter kunnen gebruiken. Er zijn in Vlaanderen schrijvers die vette literaire prijzen winnen, en die vervolgens zonder zich ook maar een klein beetje te schamen gaan aanschuiven voor een werkbeurs. CEO’s maken gebruik van een sociale maatregel om voor een habbekrats hun omheinde villa te laten poetsen. Dan ben je opzettelijk slecht.

In een volgend item ging het over het personeelsgebrek bij de politie, en hoe dat de BOB-campagne beïnvloedt – in sommige zones word je in de eindejaarstijd niet gecontroleerd, sprak de tv-stem sappig.

Helemaal hetzelfde, zei mijn vrouw. Het eeuwige Vlaamse spelletje: we zetten het op een zuipen en we hopen dat de gardeville ons niet klist. Toon burgerzin. Drink gewoon níét als je met de auto rijdt, dan kunnen we stoppen met de kinderachtigheid. Een verkeersongeval is geen lachspel. Je kunt niet vinden dat je in een apenland woont en tegelijkertijd apengedrag vertonen. Dronken rijden is géén recht.

Vervolgens keken wij naar De slimste mens, waar Gert Verhulst jurylid was. Zoveel jaren na datum werd er nog steeds om de haverklap een knipooggrap gemaakt over Karen Damen.

Raar, zei ik. Niet zo lang geleden zaten deze vader en zijn zoon op de Nederlandse televisie schroomloos en niet zonder trots uit te leggen hoeveel van hun zangpoppen ze hebben binnengedraaid. De ene de rosse en de blonde en de andere de zwarte, mooi verdeeld (‘Ik heb nog even tijd, hè’, sprak de zoon). Daar kraait geen haan naar. Dat is prima, vrijheid is blijheid, maar het staat wel in schril contrast met wat andere mensen overkomt die wat te driftig naar hun medewerksters hebben gelonkt.

Het heeft allicht met wederzijdsheid te maken, zei mijn vrouw.

Verhulst was net zo goed hun werkgever, zei ik. Los daarvan: als er iemand te driftig naar je lonkt, moet je de stier bij de horens vatten en het spook in de ogen kijken. Dat zal wel niet altijd gemakkelijk zijn, maar het is wel eervol en het is een belangrijke vorm van emancipatie. Een veel beter voorbeeld voor jonge vrouwen dan wanneer je jaren na de feiten nog wat gaat staan nawijzen. Van heimelijkheid wordt niemand beter. Van slachtofferschap evenmin.

De slimste mens blijft erg grappig, maar ik mis de tijd toen je er zeker van kon zijn dat Wim Helsen, Herman Brusselmans, Philippe Geubels, Jeroom, Bart Cannaerts, Stefaan Degandt of Marc-Marie Huijbregts in de jury zouden zitten — die begaan elke keer weer écht voortreffelijke humor.