"Dit houd ik niet vol, ik maak er een einde aan, dacht ik toen", vertelt Brusselmans in gesprek met psychotherapeut Glenn Helberg in het tv-programma The Therapist (Viceland).
Om niet continu in angst te leven, greep de 60-jarige Brusselmans regelmatig naar de drank. "Ik ben alcoholist geworden. Drank was mijn medicijn tegen de angst, maar ik heb ook medicamenten geslikt. Dokters hebben mij dat voorgeschreven. Ergens in de jaren tachtig heb ik zelfs zo diep gezeten dat ik er een eind aan dacht te maken", gaat de schrijver verder.
De oorsprong van zijn angststoornis zoekt de Vlaamse auteur bij zijn vader. "Een heel vriendelijke en leuke man, tot hij omsloeg. Hij was veehandelaar en altijd gestrest en onrustig. Je wist nooit hoe je hem zou krijgen. Dan kwam hij thuis van een veemarkt of zo, en dan zaten wij eigenlijk allemaal te beven. 'Hoe gaat hij binnenkomen. Gaat hij leuk zijn of niet?' Dat ondervinden de mensen die dicht bij mij staan ook."
Emotie
Brusselmans zegt dat de angstmomenten voortkomen uit emotie. "In mijn persoonlijke leven wil ik een relatie die perfect is. Ik wil dat er geen barsten in komen. Ik wil dat er geen ruzies zijn. En als die er wel zijn, dan ga ik een grens over. Dan ga ik 'over de rooie', zoals dat heet. Dan kan ik potentieel – verbaal – zeer agressief worden. Dat is verschrikkelijk, maar het hoort bij mij."