– Wtedy bałam się tych dostojnych zwierząt – mówi. Do dziś jak twierdzi nie jeździ konno, bo zwierzęta w większości tego nie lubią i nie jest do dla nich przyjemne.

Później już pracowała w fundacji Viva, gdzie zajmowała się właśnie końmi, szukała dla nich porządnych, adopcyjnych domów.

– Wtedy podglądałam ich i zobaczyłam jak bardzo są przyjazne – mówi kobieta.

Po latach rozpoczęła współpracę z fundacją Pegasus, która pod Mszczonowem prowadzi dom dla koni, teraz jest jej prezesem.

Jest tutaj codziennie, choć zawodowo pracuje. Umawiamy się w piątek popołudniu. Na podwórku wita nas para: Druid i Mama.

Konie z długą i dramatyczną historią, dziś szczęśliwe, wolne.

Idziemy porozmawiać, ale Agata co chwilę spogląda w stronę swoich zwierząt.

– Uwielbiam ich instynkty stadne, nie chcę by były mi za coś wdzięczne, to ja jestem im wdzięczna za to, że pomimo tylu tragedii jakie przeszły z udziałem ludzi starają się nam ufać – przyznaje.

50 procent koni pochodzi z interwencji. Fundacja dostaje informację od sąsiadów, czy nawet powiatowego lekarza weterynarii, jak to było niedawno, że zwierzęta potrzebują natychmiastowej pomocy. Ostatnio z jednej interwencji odebrane zostały 32 konie, były bardzo chore, cztery nie przeżyły. Zwierzęta nie były w stanie zrobić kroku, były zarobaczone, zawszawione, nie wychodziły na dwór, fundacja stała się dla nich ostatnią deską ratunku.

Wspomniany już Druid był koniem pracującym w lesie, kiedy został przywieziony do fundacji miał rany, nikt nie dawał mu szans na przeżycie. Jednak jego wola walki oraz opieka fundacji spowodowały, że dziś jest pięknym koniem no i zakochanym w Mamie, najstarszej klaczy, która była klaczą rozpłodową. Mama dziś ma 36 lat, jest najstarszym koniem w stadzie.

Do fundacji trafiły też Lusia, Lunia i Lukrecja, odebrane z interwencji. Były zamknięte przez całe życie, miały przykurcze, grzybicę, duże problemy psychiczne.

Klacz Wiktoria, która jest po wysokim sporcie, kiedyś święciła triumfy, była podziwiana, kiedy straciła zdrowie, nikt o niej nie pamiętał. Trafiła do nieodpowiednich osób, którzy ją niemal zagłodzili, ze stresu na widok człowieka pociła się.

Dziś biega ze stadem, wróciła do zdrowia, ale nadal boi się człowieka.

– Największym szczęściem jest obserwowanie koni jak wracają do natury, jak stają się spokojne, budzą respekt i uznanie – mówi ich opiekunka, prezes fundacji Pegasus, Agata Geilke.

Ona sama przyznaje, że działanie fundacji to zasługa ludzi dobrej woli, którzy wpłacają pieniądze by ratować zwierzęta i je leczyć.

Potrzeba też wolontariuszy, pożywienia, w tym siana.

Zwierzaki w Pegasusie są bezpieczne, to miejsce które pozwala im raz jeszcze uwierzyć w człowieka. Utrzymanie podstawowe miesięcznie każdego konia, bez leczenia chorób to średnio 600 złotych.