Obowiązujące od 1 stycznia bieżącego roku znowelizowane ustawy podatkowe ułatwiły współpracę między producentami i dystrybutorami artykułów spożywczych a organizacjami pożytku publicznego.
Cel, który przyświecał wprowadzonym zmianom, jest bardzo czytelny: stymulować działalność dobroczynną poprzez eliminację obciążeń podatkowych wiążących się z przekazywaniem produktów spożywczych na rzecz organizacji dających rękojmię ich wykorzystania w sposób ze wszech miar społecznie pożyteczny.
Umożliwienie producentom wyboru między zmarnowaniem poprzez utylizację a zagospodarowaniem żywności przez przekazanie jej wspomnianym organizacjom na tych samych warunkach ma niezwykle istotne znaczenie, zwłaszcza przy obecnej skali problemu niedożywienia i ogromnych potrzebach społecznych w tej sferze.
Największym echem w mediach odbiły się zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług, nie można jednak pominąć równie istotnych przepisów w ustawach o podatku dochodowym od osób prawnych i podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne jest, aby wszystkie zmiany odczytywać w kontekście celu ich wprowadzenia oraz wzajemnych związków między nowo wprowadzonymi regulacjami. Lektura uchwalonych nowelizacji, jak również niektórych poświęconych im artykułów prasowych nasuwa wniosek, że interpretatorzy przepisów, a być może częściowo sam ustawodawca, zagubili się gdzieś w gąszczu uchwalonych zmian, tracąc z pola widzenia główny cel i sens nowelizacji. Czas najwyższy spojrzeć na nowe przepisy oczami doradcy podatkowego oraz organizacji na co dzień zajmującej się działalnością charytatywną polegającą na zmniejszaniu obszarów niedożywienia i przeciwdziałaniu marnotrawstwu żywności.
[srodtytul]Cena nabycia lub wytworzenia[/srodtytul]
