Teatr powstał w 1979 roku z inicjatywy aktora i reżysera Romualda Szejda.
Przez pięć lat teatr nie miał własnej siedziby, występował gościnnie w domach kultury oraz w warszawskim Teatrze Buffo. W 1984 roku uzyskał salę teatralną w zabytkowej fabryce należącej do dawnych Zakładów Norblina. Był to pierwszy w Polsce teatr bez zespołu aktorskiego.
Od początku istnienia teatru szefem artystycznym i menadżerem jest Romuald Szejd, który przez długi czas był też jedynym reżyserem Prezentacji. Szejd do kolejnych premier angażuje twórców, przede wszystkim z teatrów warszawskich. W realizacjach teatru wystąpiło do tej pory ponad dwustu aktorów, m.in.: Mirosława Dubrawska, Hanna Skarżanka, Danuta Szaflarska, Halina Łabonarska, Ryszarda Hanin, Nina Andrycz, Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Krystyna Janda, Anna Seniuk, Joanna Szczepkowska, Joanna Żółkowska, Roman Wilhelmi, Mariusz Dmochowski, Zbigniew Zapasiewicz, Andrzej Seweryn, Jerzy Zelnik, Marek Walczewski, Marian Opania, Mariusz Benoit, a także aktorzy młodszego pokolenia, m.in.: Joanna Brodzik, Dorota Landowska, Edyta Jungowska, Mariusz Bonaszewski, Rafał Królikowski, Wojciech Malajkat, Andrzej Chyra. Teatr przygotował ponad dziewięćdziesiąt premier, z czego niemal połowa to prapremiery.
Szejd tworzy teatr gwiazd. Przyznaje, że uprawia teatr nienowoczesny, oparty na aktorze i klasycznej interpretacji tekstu, najczęściej utrzymany w konwencji realistycznej. Atutem Prezentacji jest kameralna scena, w której obcuje się z aktorem w sposób intymny i bezpieczny. Reżyserowi bliska jest kultura francuska. Na swojej scenie przygotowuje przede wszystkim francuską klasykę awangardy i francuskie sztuki współczesne. Zrealizował tutaj m.in.: spektakl inaugurujący działalność teatru HELOIZĘ I ABELARDA Ronalda Duncana (1979), PRZY DRZWIACH ZAMKNIĘTYCH Jean-Paula Sartre'a (1981), ŚCISŁY NADZÓR Jeana Geneta (1982), ŁYSĄ ŚPIEWACZKĘ (1982) i LEKCJĘ (1987) Eugene'a Ionesco, spektakl PIOSENKI FRANCUSKIE (1989), TEORBAN Christiana Simeona (2004) i HARCERKI Jean-Marie Chevret (2004).
Od 1981 roku teatr współpracuje z Alliance Française. W teatrze występowali piosenkarze, m.in.: Catherine Sauvage (1981), Cora Vaucaire (1983, 1987) i Serge Kerval (1986). Prezentacje gościły również poetycki kabaret z Paryża Café-Théâtre, (1984), występowały tutaj zespoły: Zero Théâtre (1985), Compagine de Mime Théâtre Magenia (1986) oraz francuski mim Pradel (1984).
Szejd wystawia również autorów angielskich i amerykańskich (m.in. KTO SIĘ BOI WIRGINII WOOLF? Edwarda Albee'ego, 1986, GOŚCIE Ronalda Harwooda, 1987, ZDRADA Harolda Pintera, 1991, KOBIETA BEZ ZNACZENIA Oscara Wile'a, 1997), czasami sięga po dramaturgię polską, m.in. Witolda Gombrowicza (BIESIADA U HRABINY KOTŁUBAJ i ZBRODNIA Z PREMEDYTACJĄ, 1981). Obecnie sporo miejsca w repertuarze Prezentacji zajmują lekkie komedie i farsy.
"Teraz pokazuję przede wszystkim to, co uznaje się za najlepsze w ciągu ostatnich sezonów w Paryżu" - mówi Szejd - "Śledzę to, co się tam dzieje i natychmiast staram się zdobyć dobre teksty, by móc je pokazać w Polsce. Poza tym kiedyś grały u mnie same gwiazdy. Od pewnego czasu zajmuję się także promowaniem młodzieży aktorskiej." ("Życie Warszawy" 15.07.2003)
Do realizacji jednej z ostatnich premier Szejd zaprosił Andrzeja Domalika, który pokazał CZAS ODNALEZIONY wg Marcela Prousta ze znakomitą rolą Zbigniewa Zapasiewicza jako Barona de Charlusa. W roli Marcela zadebiutował Przemysław Stippa.
"Andrzej Domalik stworzył pełne elegancji widowisko o świecie, którego już nie ma" - pisał o spektaklu Janusz R. Kowalczyk. - "Kiedy kwitł kunszt wytwornych konwersacji, a przemianom społecznym towarzyszyły obyczajowe. Może i burzące dotychczasowe przyzwyczajenia, jednak w sposób taktowny. Nastrój 'boskiej dekadencji' podkreśla efektowna scenografia Marcina Stajewskiego i kostiumy z epoki Zofii de Ines." ("Rzeczpospolita" 20.10.2003)
Scena Prezentacje kilkakrotnie pokazywała swoje prace za granicą, m.in. w Sztokholmie, Paryżu i Sankt Petersburgu.
Teatr Scena Prezentacje jest nieaktywny od 2016 roku.
Monika Mokrzycka-Pokora maj 2006 | |