To nowe uprawnienie przysługuje profesjonalnym pełnomocnikom strony od 1 stycznia 2010 r. na mocy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=91EE928D14785612255026C5351BE75D?id=335187]ustawy z 23 października 2009 r. o zmianie ustaw w zakresie uwierzytelniania dokumentów (DzU nr 216, poz. 1676)[/link].
W myśl dodanego do [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?n=1&id=176376&wid=328885]ordynacji podatkowej[/link] art. 194a zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym.
Zawarte w odpisie poświadczenie zgodności z oryginałem ma charakter dokumentu urzędowego. W praktyce oznacza to, że organ podatkowy nie może odrzucić – bez przeprowadzenia przeciwdowodu – istnienia faktu stwierdzonego w tak poświadczonym dokumencie. Niestety, wprowadzone regulacje nie są doskonałe.
[srodtytul]Co z czynnościami sprawdzającymi[/srodtytul]
Umiejscowienie art. 194a w rozdziale 11 „Dowody” działu IV ordynacji podatkowej (op) ogranicza, mocą art. 280, możliwość uwierzytelniania odpisów dokumentów tylko do postępowania podatkowego, kontroli podatkowej i kontroli skarbowej, wyłączając spod tej regulacji postępowanie ramach czynności sprawdzających.