Matka głównego bohatera - Johnny’ego (Kyoko Baertsoen) była sławną gwiazdą rockową, która spędziła swe ostatnie lata w tajemniczym zamku w samotności. Zgodnie z ostatnią wolą, po jej śmierci, Johnny (Jasper Steverlinck), młody muzyk, właśnie rozpoczynający karierę, zostaje wezwany do zamku matki w tajemniczy sposób. Dziwne to życzenie, biorąc pod uwagę fakt, iż matka przestała interesować się synem, gdy ten miał trzy lata. Po przybyciu Johnny daje sobie sprawę, że nic tu nie jest takie, jakim się zdaje. Zamek jest zamieszkany przez dziwne zjawy, które prowadzą go do Mefista, upiornego giermka pana D., demonicznego władcy zamku. Mefisto informuje Johnny’ego, że pan D. czeka na niego i wkrótce odpowie na wszystkie jego pytania. Johnny zapuszcza się coraz dalej, gdy nieoczekiwanie zza grobu pojawia się duch matki. Prosi syna, aby był ostrożny, gdyż w mrokach zamczyska czają się złe moce. Gdy Johnny wchodzi do jednej z posępnych komnat, straszliwy pan D. pojawia się w płomieniach kominka i składa mu podstępną propozycję. Johnny dowiaduje się, że dwadzieścia lat wcześniej jego matka przyjęła identyczną ofertę: ma oddać swoją duszę w zamian za sławę i bogactwo. Aby ułatwić Johnny’emu podjęcie decyzji, pan D. proponuje, aby w towarzystwie Mefista zwiedził najbardziej niedostępne miejsca zamku. Podczas zwiedzania podziemi Johnny przekonuje się, jaki los spotkał muzyków, którzy ośmielili się sprzeciwić panu D. Te nieszczęsne dusze zostały skazane na niekończącą się pokutę. Najsurowiej zaś ukarani zostali śpiewacy operowi, gdyż opera jest najbardziej znienawidzonym gatunkiem muzycznym pana D. Johnny powraca do siedziby pana D., aby przedstawić mu swoją decyzję. Tu nieoczekiwanie pojawia się duch matki, który ostrzega, aby opuścił zamek, póki jeszcze żyje. Johnny nie słucha rad i staje twarzą w twarz z panem D. Jednak znienacka wyśpiewuje arię operową, wiedząc, iż opera to pięta achillesowa pana D. Niszczy tym samym pana D. i Mefista, ratując się przed zgubą a jednocześnie wyzwala duszę swojej matki, która nareszcie może spocząć w spokoju...

„Tajemnice Nawiedzonego Zamku” to film wielkoformatowy wytwórni nWave Pictures, który zdecydowanie odchodzi od tradycyjnych metod produkcji. Pokazywany jest on prawie wyłącznie oczami jednej osoby, co sprawia, że widz czuje się dosłownie w środku akcji. Fantastyczne obrazy filmu to wynik niezwykłej animacji komputerowej. Kombinacja spektakularnej animacji i oszałamiającego efektu stereoskopowego 3 D sprawia, że „Tajemnice Nawiedzonego Zamku” są do tej pory jednym z największych osiągnięć sztuki filmów wielkoformatowych. Film rozpoczyna się wspaniałym ujęciem z lotu ptaka nad nadmorskim wybrzeżem, które kończy się najazdem kamery na samochód Johnny’ego, zmierzającego do tajemniczego zamku. Dowiadujemy się, że Johnny (grany przez wokalistę grupy Arid, Jaspera Steverlincka), jest młodym muzykiem, który właśnie odziedziczył imponujący zamek, należący wcześniej do jego żyjącej samotnie matki. Johnny wjeżdża na szczyt góry i znajduje się przed wejściowymi drzwiami do zamczyska. W tym momencie punkt widzenia zmienia się z trzeciej osoby na pierwsza osobę. Budzące grozę drzwi zachęcają Johnny’ego do wejścia i widz, teraz oczami Johnny’ego, wraz z nim zwiedza ponury zamek. Decyzja, aby zastosować perspektywę pierwszej osoby była prawdziwym wyzwaniem dla reżysera, Bena Stassena i jego ekipy, ale efekt końcowy okazał się wart wysiłku. Stassen wyjaśnia: „Stworzenie takiego filmu jest wyzwaniem – nie ma tu prawie montażu, brak przeskoków w czasie – ale daje też możliwość silnego odczucia atmosfery miejsca, co jest istotne, ponieważ głównym bohaterem filmu jest sam zamek. Wielkoekranowe kino trójwymiarowe ułatwia odczucie przestrzeni i pozwala przenieść widownię do akcji filmu.” W trójwymiarze filmowy zamek staje się niemal namacalnym terenem, takim, w którym na każdym kroku czekają nas niespodzianki! Przemieszczając się w zamku, Johnny podąża za głosem matki, aż znajduje się w dużym, tajemniczym pokoju. Tutaj matka Johnny’ego (zagrana przez wokalistkę grupy Lunascape Kyoko Beartsoen) pojawia się pod postacią hologramu, który usiłuje coś przekazać synowi... Do scen, w których pojawia się aktor użyto specjalnie zaprojektowanej w tym celu kamery. Aktorzy byli filmowani na tle zielonego ekranu i używali wyimaginowanych rekwizytów. Następnie wszyscy zostali cyfrowo wmontowani w zdjęcia z wirtualnego planu. Aby uczynić iluzję jak najbardziej wiarygodną, realizatorzy musieli przewidzieć każdy detal. W którą stronę aktor ma patrzeć? Jak daleko powinna być kamera od aktora? Na jakiej wysokości i pod jakim kątem należy ustawić kamerę? Jakiego należy użyć obiektywu, aby aktor „wpasował się” w trójwymiarową przestrzeń wirtualnego planu? Krótkie spotkanie Johnny’ego z matką przerywa wejście pana D., diabelskiego kustosza zamku. Pan D. oferuje Johnny’emu sławę i bogactwo w zamian za jego duszę. Aby przekonać go, by przyjął ofertę, pan D. wysyła Johnny’ego na zwiedzanie najbardziej nieprzyjemnych partii zamku. Korzystając z okazji stworzenia surrealistycznego podziemnego świata, ekipa animatorów komputerowych z Brukseli dała upust swej wyobraźni. Animator Jeremie Degrusson: „Nie każdy ma okazję stworzyć film, który będzie pokazywany na sześciopiętrowym ekranie. Jako animatorzy jesteśmy odpowiedzialni za każdy na nim element, więc aby wypełnić tak gigantyczną powierzchnię musimy stworzyć najbardziej spektakularne obrazy, jakie możemy sobie wyobrazić.”

Podczas zwiedzania lochów, Johnny dowiaduje się, że pan D. ma słaby punkt – muzykę operową. Po powrocie do siedziby pana D. Johnny staje z nim twarzą w twarz i otwarcie rzuca wyzwanie, odmawiając przyjęcia propozycji. Korzystając z potęgi opery, Johnny niszczy pana D. i zamek raz na zawsze. Kulminacyjny moment konfrontacji pomiędzy Johnny’m i panem D., to ten, w którym wokalista Jasper Steverlinck (gra rolę Johnny’ego) musi śpiewać operowo arię „Donna Mobile”. Mówi: „To było trudne, ponieważ wcześniej nie śpiewałem muzyki operowej, a w dodatku aria jest po włosku. Musiałem długo ćwiczyć, aby zaśpiewać to poprawnie.” Po kilku tygodniach lekcji z nauczycielem śpiewu operowego, Jasper był zdolny wykonać arię tak przekonywująco, że mogła ona zniszczyć pana D. i ponury zamek. Przygoda Johnny’ego kończy się sześć miesięcy później, gdy wraz ze swą grupą występuje na koncercie w Madison Square Garden w Nowym Yorku. Wszystkie bilety są wyprzedane. Okazuje się, że bez ciemnych sił pana D. Johnny może samodzielnie osiągnąć sukces. Animacja komputerowa została wykonana w Brukseli, a cyfrowe pliki zostały przeniesione do filmu przez urządzenie zwane film recorder w Los Angeles (film recorder jest to urządzenie złożone z komputera i monitora o wysokiej rozdzielczości połączonego z wielkoformatową kamerą umieszczoną na nim). Dla wiekoformatowego, o krystalicznej przejrzystości filmu, takiego jak „ Tajemnice Nawiedzonego Zamku”, film recorder potrzebuje 2 minut, aby nagrać każdą klatkę filmową. Ponieważ film trwa 40 minut i wymaga dwóch zestawów obrazów (dla prawego i dla lewego oka), przy szybkości 24 klatek na sekundę, „Tajemnice Nawiedzonego Zamku” mają około 115 000 klatek. Pracując 24 godziny dziennie, z szybkością nagrywania 800 klatek dziennie, około 5 miesięcy trwało przenoszenie filmu z komputera na wielki ekran. Ale rezultat końcowy okazał się wart wysiłku!