Pierwsze wspominki o zaletach akupunktury można znaleźć w dokumentach z okresu "złotej myśli chińskiej", czyli z ok. 400 r. p.n.e. Przyjmuje się jednak, że jej początki są znacznie wcześniejsze. Do dziś ten rodzaj tradycyjnej medycyny - ogólnie zwanej chińską - traktowany jest przez ludzi Zachodu z dużą nieufnością, a jej stosowanie nasila się falami, zależnie od aktualnie panującej mody.
Akupunktura wywodzi się ze Wschodu - głównie z obszarów obecnych Chin, Mongolii i Japonii. Jej początki, jak mówi legenda, pochodzą od doznań żołnierzy, którzy, ukłuci strzałą, odczuwali ból w zupełnie innym miejscu niż to, w którym odnieśli ranę.
Ma swoje źródła w taoizmie, który twierdzi, że wszystkie choroby i związany z nimi ból są wynikiem zaburzenia równowagi yin i yang - przeciwnych, ale uzupełniających się sił. Są one składnikami życiowej energii Qi i w stanie zdrowia pozostają w równowadze.
Energia Qi przebiega przez ciało człowieka kanałami energetycznymi, zwanymi meridianami. Jakiekolwiek zaburzenie w przepływie tej energii powoduje proces chorobowy. Nakłucie odpowiedniego punktu akupunkturowego powoduje udrożnienie konkretnego meridianu. Energia nagromadzona w zablokowanym kanale przepływa wtedy swobodnie i "dokarmia" rejony dotknięte deficytem.
To niezwykle uproszczony opis tej skomplikowanej i bardzo starej techniki leczenia. Osoby zainteresowane tą formą terapii na pewno zechcą poznać jej tajniki i zgłębić wiedzę, korzystając z pomocy osób biegłych w terapii.
