We kunnen niet zonder de illusie van een Elfstedentocht

Het was half januari, ik had in de tuin net een rijpe mango geplukt, en bij DWDD schoven de ijsmeesters van de Elfstedentocht aan. Ontroerend waren de stokoude beelden van, toen al, ‘ijstransplantaties’ en de anekdotes over die laatste keer, lang geleden, dat it op legendarische wijze nét niet oan was gegaan. Mijn luchtig geklede vrouw draaide intussen de airco wat hoger.

Ik zet maar even de rem op dit stukje, want met het bespotten van een volksfeest maak je geen vrienden. Maar de onthulling dat die aardige kerels nog elk jaar goedgemutst beginnen aan de voorbereidingen (draaiboeken, vrijwilligers, kluunplekken) van een schaatstocht die je eerder zal kunnen surfen, bracht me in grote vertwijfeling.

Misschien is het te vroeg voor koek-en-zopietentjes die louter piña colada’s serveren. Misschien hebben we de illusie nog nodig. Zoals het gezegde luidt: denial is not a river in Egypt. Klopt, in Nederland it’s the idee van een dik beijsde Bonkevaart.