Quote: Hoe ben je hier ingerold?

Robin Leembruggen: ‘Ik ging al jong mee met mijn broer (Jerry Leembruggen van de Partysquad) naar clubs, festival en netwerkborrels. En ik studeerde International Music Management. Ik heb veel kansen gekregen, een hoge gunfactor blijkbaar. Art of Dance, organisator van onder andere Masters of Hardcore, heeft 5 jaar geleden een kantoor geopend in China om daar evenementen op te zetten. Ze zochten nog een gekke jongen om hun boekingskantoor en artiestenmanagement Mad Panda in China te runnen. Eerst zat het in Beijing, maar toen ik in Shanghai kwam zag ik dat het veel bruisender, creatiever en vrijer was, dus nu zitten we daar.’

Q: Wat je doe je precies daar?

RL: ‘We hebben goed contact met de grote boekingskantoren in de wereld en begeleiden hun dj’s die naar China willen. Wij kunnen ze vertellen waar ze moeten zijn en welke organisatoren betrouwbaar zijn.. We doen ook de programmering van het dancepodium van een groot festival dat 24 Chinese steden aandoet. Daarnaast zoeken naar Chinees talent. De dancecultuur moet nog echt groeien in China en daar zijn lokale helden voor nodig. Je zag het ook in Nederland, dat begon ineens veel meer te bruisen rond de opkomst van Martin Garrix. Dat lokale talent laten we weer samenwerken met internationale artiesten, waardoor die weer een ingang in China hebben.

Brown, Text, Khaki, Font, Tan, Beige, Peach, pinterest

Het lokale talent moet de corebusiness worden. We hebben nu drie toptalenten gevonden. Eén daarvan, Chace, doet het al heel goed. Hij spreekt goed Engels, ziet er goed uit en kan muziek produceren. Hij stond op de laatste Tomorrowland (een groot dancefestival in België) en heeft een nummer uitgebracht via Barong Family, het label van Yellow Claw. Daarom ben ik nu ook in Nederland.’

Q: Hoe ziet het club- en festivalgebeuren in China er nu uit? Is het al lucratief?

RL: ‘De boekingen binnen China gaan heel goed nu, de prijzen schieten omhoog en onze Chinese dj’s draaien in alle steden. We moeten wel normaal blijven doen, de gages zijn nu gestegen naar 1.500 tot 2.000 euro, dus nog niet zo hoog als in Europa of de VS. De clubs zijn mooi in China, veel mooier dan in Nederland, met marmeren trappen en dergelijke. Maar de clubcultuur is heel anders, clubben is iets wat je met zakenrelaties doet. Ze gaan aan een tafeltje zitten en dan dobbelen met een glas champagne erbij. Met een groep vrienden los gaan zie je nog niet heel veel. In Bejing en Shanghai begint het ietsje losser te worden, daar zijn nu de eerste clubs zonder tafels waar je kan dansen.

Er zijn veel festivals, maar die zijn vooral met zakelijke interesse opgezet, bedoeld om sponsorgeld op te halen en over vijf jaar te verkopen. Art of Dance heeft echt passie voor muziek. Daarom hebben we ook voor de strategie gekozen om lokaal talent op te sporen. Daar willen we in de toekomst evenementen omheen bouwen. We willen mainland China goed leren begrijpen en dan de grote massa gaan pakken.

Art of Dance is al vijf jaar bezig in China. Ze hoopten dat het sneller tot bloei zou komen, maar nu lijkt het te komen. Ik voor mezelf in ieder geval nog vijf jaar uittrekken om te kijken of het lukt. Ik verwacht dat we volgend jaar winst gaan maken.’

Brown, Text, Khaki, Font, Tan, Beige, Peach, pinterest

Q: Hoe ziet de Chinese dancecultuur er over vijf jaar uit verwacht je?

RL: ‘Ik hoop dat er dan veel meer dansende mensen zijn die van muziek houden en dj’s volgen. En dat het dan groeit op Chinese schaal. Wij moeten dan hét platform voor talent zijn, met een dancelabel, artiestenmanagement en evenementen.’

Q: Hoe is je Chinees?

RL: ‘Ik heb les en kan nu wat Chinese woordjes. Ik spreek de basis. Bij zakelijke gesprekken heb ik nog steeds een tolk nodig. Ik ben inmiddels verslaafd aan de grote Chinese steden. De dynamiek, de wolkenkrabbers, de enorme hoeveelheid mensen overal. Iedereen is bezig en er zijn oneindig veel kansen. Als ik zo rondloop door Amsterdam, vind ik het echt veel te rustig.’

Brown, Text, Khaki, Font, Tan, Beige, Peach, pinterest